عکس های به یادماندنی
یکی بود یکی نبود کور بشه چشم حسودعکس های به یادماندنی
یکی بود یکی نبود کور بشه چشم حسودآری٬ آری جان خود در تیر کرد آرش...
امروز سوم خرداده...روز آزادسازی خرمشهر...
روزی که خیلی روز بزرگیه اما خیلی از ما ساده از کنارش می گذریم...
برای این که ذره ای از بزرگی و عظمت این روز رو درک کنید فقط کافیه چشماتونو ببندین و برای چند لحظه این روز رو از تقویم حذف کنید....حتی تصورش هم آزار دهنده و وحشتناکه...
ما این روز بزرگ رو مدیون خیلی ها هستیم.... مدیون خیلی هایی که از عزیزترین چیزشون...از جانشون به خاطر عشق به کشورشون گذشتن...
ساده نگیرید...گذشتن از جان انقدر ها هم که ساده تلفظ میشه ساده نیست...کاریه که از هر کسی برنمیاد...اما....اما توی این خاک...توی این کشور...کم نیستن کسایی که قدرت این کار رو دارن... مربوط به این اواخر هم نیست...هزاران ساله که این آدما توی این خاک هستن...از زمان آرش...از زمان آرش تا همین امروز بودند و هستند کسانی که جانشون رو فدای این خاک میکنن تا اسم ایران و رسم ایران باقی بمونه...
یه چیزی هم بین خودمون بمونه... شاید به روشون نیارم اما متنفرم از کسایی که به هر بهونه ای پای این آدما رو به میون میارن و خیلی ساده بهشون توهین میکنن...
از نظر من این آدما مقدسن...حتی بدون در نظر گرفتن تمام مسائل مذهبی و دینی باز هم این افراد مقدسن...مقدسن چون توی زندگی شون هدفی داشتن که به خاطرش حاضر شدن از جونشون بگذرن...
مقدسن چون به خاطر عشق به کشورشون حاضر شدن همه چیزشون رو فدا کنن...
مقدسن چون عاشق بودن....عاشق کشورشون...عاشق خاکشون...
مقدسن چون خیلی هاشون وقتی که داشتن راهی میدان جنگ میشدن جلوی چشمشون فقط آتش و گلوله و جنگ میدیدن نه پست و مقام....مقدسن چون جونشون رو گرفتن کف دستشون و برای کشورشون فدا کردن....
این آدما مقدست...مقدس...
سیاوش کسرایی یه شعر نسبتا طولانی به نام آرش کمانگیر داره که من عاشقشم....
خیلی قشنگه...
خیلی خیلی قشنگه...
می ذارمش براتون و مطمئنم خوشتون میاد...
البته اگر اهل شعر خوندن و فکر کردن به معنی شعرها باشین....
من عاشق اون قسمتی ام که میگه:
آری٬ آری٬ جان خود در تیر کرد آرش
کار صدها٬ صدهزاران تیغه ی شمشیر کرد آرش...
آرش کمانگیر
برف می‌بارد،
برف می‌بارد به روی خار و خارا سنگ.
کوه‌ها خاموش،
دره‌ها دلتنگ،
راه‌ها چشم‌انتظار کاروانی با صدای زنگ
بر نمی‌شد گر ز بام کلبه‌ها دودی،
یا که سوسوی چراغی، گر پیامی‌مان نمی‌آورد،
رد پاها گر نمی‌افتاد روی جاده‌ها لغزان،
ما چه می‌کردیم در کولاک دل‌آشفتۀ دم‌سرد؟
آنک آنک کلبه‌ای روشن،
روی تپه، روبروی من. . .
در گشودندم
مهربانی‌ها نمودندم.
زود دانستم، که دور از داستان خشم برف و سوز،
در کنار شعلۀ آتش،
قصه می‌گوید برای بچه‌های خود، عمو نوروز:
گفته بودم زندگی زیباست....
گفته و ناگفته، ای بس نکته‌ها کاینجاست
آفتاب زر؛
باغ‌های گُل،
دشت های بی‌در و پیکر؛
سر برون آوردن گُل از درون برف؛
تاب نرم رقص ماهی در بلور آب
بوی عطر خاک باران خورده در کهسار؛
خواب گندم‌زارها در چشمۀ مهتاب؛
آمدن، رفتن، دویدن؛
عشق ورزیدن؛
در غمِ انسان نشستن؛
پا به‌پای شادمانی‌های مردم پای کوبیدن،
کار کردن، کار کردن،
آرمیدن،
چشم‌انداز بیابان‌های خشک و تشنه را دیدن؛
جرعه‌هایی از سبوی تازه آب پاک نوشیدن.
گوسفندان را سحرگاهان به سوی کوه راندن؛
همنفس با بلبلان کوهی آواره،خواندن؛
در تله افتاده آهوبچگان را شیر دادن؛
نیمروز خستگی را در پناه دره ماندن؛
گاه‌گاهی،
زیر سقفِ این سفالین بام‌های مه‌گرفته،
قصه‌های درهم غم را ز نم‌نم‌های باران شنیدن؛
بی‌تکان گهوارۀ رنگین‌کمان را،
در کنارِ بام دیدن؛
یا شبِ برفی،
پیشِ آتش‌ها نشستن،
دل به رویاهای دامنگیر و گرمِ شعله بستن. . .
آری، آری، زندگی زیباست.
زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست.
گر بیفروزیش، رقص شعله‌اش در هر کران پیداست.
ورنه، خاموش است و خاموشی گناه ماست.
پیر مرد آرام و با لبخند،
کُنده‌ای در کورۀ افسرده جان افکند.
چشم‌هایش در سیاهی‌های کومه جُست‌و‌جو می‌کرد؛
زیر لب آهسته با خود گفت‌وگو می‌کرد:
زندگی را شعله باید برفروزنده؛
شعله‌ها را هیمه سوزنده.
جنگلی هستی تو، ای انسان
جنگل، ای روییده آزاده،
بی‌دریغ افکنده روی کوه‌ها دامان،
آشیان‌ها بر سر انگشتان تو جاوید،
چشمه‌ها در سایبان‌های تو جوشنده،
آفتاب و باد و باران بر سرت افشان،
جانِ تو خدمت‌گر آتش. . .
سربلند و سبز باش، ای جنگل انسان!
زندگانی شعله می‌خواهد.» صدا سر داد عمو نوروز،
ـ شعله‌ها را هیمه باید روشنی‌افروز.
کودکانم، داستان ما ز «آرش» بود.
او به‌جان، خدمتگزار باغ آتش بود.
ادامه در ادامه مطلب...
ادامه مطلب ...خدایا....
خدایا... 
خدایا ترمای پیش واقعا غلط نکرده بودم 
اما این ترم دیگه واقعا غلط کردم... 
قول میدم از ترم دیگه درس بخونم....
تو فقط این ترمم یه کاریش بکن...
قول میدم...قول میدم...قول میدم....
اتوبوس نامه...
حدود یه هفته پیش بود که سوار اتوبوس شدم و در اتفاقی نادر دیدم اتوبوس خیلی خلوته جوری که بعد دوتا ایستگاه تونستم بشینم...
خلاصه من خوشحال از این موضوع نشسته بودم و این ور اون ور رو نگاه می کردم که یهو دیدم یه آقایی اومد سوار اتوبوس شد و برگه هایی از جیبش درآورد و مشغول پخش کردن بین آقایون که ده نفر هم نبودن شد... 
اول فکر کردم از این تبلیغاتاست و پیش خودم گفتم چه زرنگ
...تا دیروز جلوی استگاه بی آر تی تبلیغات رو میکردن تو چشممون اما حسنش این بود که میشد از دستشون فرار کرد اما این آقاهه خیلی زرنگه و جایی تبلیغات رو میده که نتونی فرار کنی... 
بعد دیدم آقاهه داره تبلیغات رو بین آقاهایی که کچلن پخش میکنه
به خاطر همین به این نتیجه رسیدم که حتما تبلیغات مربوط به کاشت موئه
در حال افتخار کردن به خودم به خاطر این کشف بزرگ بودم
که دیدم داره به آقایون مودار هم از همون برگه ها میده...گفتم خوب شاید داره حدس میزنه که اینا هم تو فامیلشون کچل داشته باشن... 
تو همین فکرا بودم که دیدم اومد جلوتر و وقتی به برگه هایی که دستش بود نگاه کردم دیدم هیچ شباهتی به تبلیغات نداره و تازه همه ی اونایی هم که از این برگه ها گرفتن با تعجب به برگه ها و آقاهه نگاه میکنن... 
خلاصه داشتم از فوضولی میمردم که ببینم این برگه ها چیه و چی توش نوشته که ناگهان آقاهه از نگاه های عادی من
متوجه شد مشکلم چیه و یکی از اون برگه ها رو بهم داد
...
فکر میکنید چی بود روش؟؟؟ 
.
.
یه کم فکر کنید خو.... 
یه جمله ی معناگرا نوشته بود...
دوتا از آقاها هم ازش پرسیدن هدفش از این کار چیه ...اونم شروع کرد به توضیح دادن و بحث کردن اما چون آروم صحبت میکردن من متوجه نشدم چی میگن...
روی اون برگه نوشته بود:
«اگر خداوند نقاب از چهره بردارد چه خواهد شد؟»
به نظر شما هدفش از این کار چی بوده؟؟!!
روز مادر...
خیلی از آدما شاید توی زندگیشون عاشق شدن رو تجربه کرده باشن
اغلب هم اینجوری توصیفش میکنن که وقتی عاشق کسی بشی
همین که میبینیش دلت هری میریزه و به نفس نفس میفتی...نا خودآگاه لبخند میزنی...دمای بدنت میره بالا...قلبت تند تند میزنه...دوست داری فقط طرفت رو نگاه کنی...وقتی نگاهش می کنی بهت حس خوبی میده...دوست داری یه بهونه ای پیدا بشه که حتی شده دو سه کلمه باهاش حرف بزنی...دوست نداری ناراحتش کنی...فکر می کنی هیچ کدوم از رفتاراش ناراحتت نمی کنه یا این که می تونی خیلی راحت ببخشیش...خیلی وقتا بهش فکر می کنی و شاید با خیالش زندگی می کنی...تو یه کلام عاشقشی...
اما...
اما کنار همین آدمای عاشق...کنار خود من...کنار خود تو...کسایی زندگی می کنن که هر روز می بینیشون اما دلت نمیریزه... شاید در طول روز ۵ دقیقه هم بهشون فکر نکنی...وقتی میبینیشون نه ناخودآگاه لبخند می زنی...نه رنگ به رنگ میشی و نه ضربان قلبت تند میشه...شاید با خیلی از رفتارات خیلی راحت ناراحتش کنی...یا با یه حرف ساده ازش دلخور بشی...دنبال بهونه میگردی تا از حرف زدن باهاش طفره بری و شاید خیلی وقتا که باهات صحبت میکنه حواست و فکرت جای دیگه ست... شاید پیش همونیه که قسمت قبلی گفتم... رفتارت باهاش مثل یه آدم معمولیه... خیلی معمولی...
اما همین آدم معمولی اگر یهو یه چند روز نباشه حس میکنی یه چیزی کمه...حوصله ی هیچ کاری نداری... کلافه ای اما نمی دونی چته... بازم نمیشینی یه گوشه تا بهش فکر کنی اما همه ش فکر می کنی یه چیزی گم کردی... احساس می کنی توی قلبت یه جایی خالی شده... نمیشینی یه گوشه از دلتنگی گریه کنی اما مدام به ساعت نگاه می کنی تا ببینی کی این چند روزی که قراره نباشه تموم میشه... خلاصه این که حسابی از نبودن این آدم معمولی ناراحتی... اینجا می تونی بگی که تو عاشق این آدم نیستی اما دوستش داری... این آدم شاید همین الآن که داری این مطلب رو می خونی یه جایی همین دور و بر باشه... این آدمی که ازش حرف زدم اسمش... اسمش...
روز مادر مبارک
ایرانی بی سروصدا و نابغه
منطق!!!
دو شاگرد پانزده ساله دبیرستان نزد معلم خود آمده و پرسیدند: استاد اصولا منطق چیست؟
معلم کمی فکر کرد و جواب داد: گوش کنید، مثالی می زنم، دو مرد پیش من می آیند. یکی تمیز و دیگری کثیف. من به آنها پیشنهاد می کنم حمام کنند. شما فکر می کنید کدام یک این کار را انجام دهند؟ هر دو شاگرد یک زبان جواب دادند: خوب مسلما کثیفه! معلم گفت: نه تمیزه. چون او به حمام کردن عادت کرده و کثیفه قدر آن را نمی داند. پس چه کسی حمام می کند؟ حالا پسرها می گویند: تمیزه! معلم جواب داد: نه، کثیفه، چون او به حمام احتیاج دارد و باز پرسید: خوب، پس کدامیک از مهمانان من حمام می کنند؟ یک بار دیگر شاگردها گفتند: کثیفه! معلم دوباره گفت: اما نه، البته که هر دو! تمیزه به حمام عادت دارد و کثیفه به حمام احتیاج دارد، خوب بالاخره کی حمام می گیرد؟
بچه ها با سردرگمی جواب دادند: هردو! معلم بار دیگر توضحیح می دهد: « هیچ کدام! چون کثیفه به حمام عادت ندارد و تمیزه هم نیازی به حمام کردن ندارد! شاگردان با اعتراض گفتند: بله درسته. ولی ما چطور می توانیم تشخیص دهیم؟ هر بار شما یک چیزی را می گویید و هر دفعه هم درست است معلم در پاسخ گفت: خوب پس متوجه شدید، این یعنی: منطق! و از دیدگاه هر کس متفاوت است.
طالع بینی ایتالیایی
شما چه شخصیتی دارید؟؟
کافی است با توجه به روز تولد میلادیتان گروه خود را انتخاب کرده و فالتان را بخوانید.
گروه روز تولدA =1، 6، 11، 16، 21، 26، 31
B =2، 7، 12، 17، 22، 27
C =3، 8، 13، 18، 23، 28
D =4، 9، 14، 19، 24، 29
E =5، 10، 15، 20، 25، 30
گروه A
به عشق به عنوان مهمترین چیز در زندگی می نگرید و عاشقِ عاشق شدن هستید. عده ای از افراد این گروه به صداقت شخصی که به او علاقه مندند چندان اطمینانی ندارند. از بودن با دوستان لذت می‌برید و همواره سعی میکنید تا دوستی وظیفه شناس باشید.
به سختی می‌توانید احساسات و عواطفتان را کنترل کنید، که البته گاه از نقاط ضعفتان محسوب می‌شود. کسی که بر قلب و فکرتان تاثیرگذار است، این روزها بسیار به شما کمک خواهد کرد.
گروه B
رویاها و جاه طلبی هایتان از مهمترین مسائل زندگیتان به شمار می‌روند و شما قادرید هرکاری برای تحقق بخشیدن به آنها انجام دهید. به عشق اهمیت می دهید، اما ترجیح می‌دهید به دنبال شخصی کامل باشید. به سختی به دیگران اعتماد می کنید. به دوستانتان اهمیت می‌دهید، اما خیلی چیزها را از آنها پنهان میکنید.
شما اهل تفکر هستید و همواره هر دو روی سکه را می‌بینید. شما می‌توانید شریک زندگیتان را خوشبخت کنید.
گروه C
شما همیشه تصمیم گیری های عقلانی را به تصمیم گیری های احساسی ترجیح می‌دهید، به همین علت از دوستان زیادی برخوردارید. به زندگی به عنوان یک هدیه ی الهی می‌نگرید.
گروهی از مردم هستند که ایده آل شما محسوب می‌شوند و شما مایلید تا مدت زمان زیادی را با آنها بگذرانید.
به خوبی می‌توانید احساسات خود را کنترل کنید اما گاهی تصمیم گیریهای شما اثر منفی بر شریک زندگی و یا دوستانتان می‌گذارد. بسیار علاقه مندید تا یک شریک زندگی خوب برای همسرتان باشید.
گروه D
شما همیشه هدفی برای دنبال کردن در زندگی دارید و همواره آماده اید تا در برآوردن آرزوهای آنها که دوستشان دارید، کمک کنید. دوستانتان اهمیت زیادی برایتان دارند و شما همیشه آماده ی کمک به آنها هستید.
به ندرت می‌توانید احساسات خود را کنترل کنید و به همین دلیل گاه مجبور می‌شوید تا دوباره کاری کنید.
گروه E
از آن دسته آدم هایی هستید که دوست دارید عاشق باشید. تصمیم گیری های عاطفی را بر تصمیم گیری های عقلانی ترجیح می‌دهید. شما زندگی را فقط در خوش گذرانی می‌بینید و از طرفداران دوست یابی هستید.
رویاهای بسیاری در سر دارید، اما چندان در جهت تحقق آنها تلاش نمی‌کنید و شاید همین مسئله جزء نقاط ضعف شما باشد. با کسی که از نظر شما شخصی کامل است برخورد خواهید کرد .
ها ها هو
سلام مجدد...
خوبین؟؟؟
خوش میگذره..
۵ شنبه ای پاشدم رفتم یه کلاس خیلی مفید
که استادش خیلی پر انرژیه
خیلی استاد خوبیه هاااا اما حیف که هر وقت بیرون آموزشگاه ببینیش این جوری
اما خداییش استاد خوبیه...خیلی تو کارش موفقه....
خلاصه یه امتحان تئوری داشتیم که از قبل عید تا حالا هی پیچانده میشد
تا این که بالاخره این ۵ شنبه قرار شد امتحانه رو بدیم بره از شرش خلاص شیم...
من که رسیدم آموزشگاه هنوز یه ربع مونده بود تا کلاس شروع شه...همیشه میرفتم تو کلاس میشستم تا بقیه پیداشون بشه اما این دفعه استاد داشت تو کلاس از یه سری دانشجوی درس نخون که امتحان عملی هفته قبلمون رو افتاده بودن دوباره امتحان می گرفت
واسه همین به من گفت فعلا بیرون بمون تا اینا امتحانشون تموم شه....
منم به شکلی که اصلا تابلو نباشه امتحان دارم
بیرون نشستم خلاصه این که استاد جان نمی دونم چرا یهو منو که دید یادش افتاد قرار بود امتحان بگیره از ما...
حالا شانس آوردم کسی از بچه های کلاس اون دور و بر نبود
کم کم بچه ها پیداشون شد و رفتیم سر کلاس و دیگه بحث داشت جدی میشد اما یه اتفاق وحشتناک افتاد
دوتا از بچه های دانشگاه که تا حالا تو یه روز دیگه این کلاس رو میومدن به طور رسمی اعلام کردن که از این به بعد می خوان ۵شنبه ها بیان البته ۵تاشون می خوان بیان اما خوب ۳تاشون این هفته نبودن...
از اونان که بیان کلاسو بریزن به هم
یعنی کل بچه های کلاس ماتم گرفتن وقتی فهمیدن اینا دارن میان
سر کلاس هم یه ریز حرف میزدن تازه خیال هم میکردن خیلی باحالن کم مونده بود مانیتور جلومو صاف پرت کنم بره تو حلق شون
در هر حال یه دو ساعتی تحملشون کردیم و کلاس رو به اتمام بود و استاد که هنوز امتحان نگرفته بود اعلام کرد خوب بچه ها خوش گذشت میتونید برید...اما نمی دونم چرا تا چشمش به من افتاد
یادش اومد می خواسته امتحان بگیره و گفت آهان راستی امتحان....باور کنید من خیلی جلوی خودمو گرفتم که نگم استاد امتحان چی شد پس
اما خوب بازم فهمید دیگه...
خلاصه به ترتیب از هر کدوممون ۳ تا سوال پرسید فقط شانس آوردم اون دوتا سوهان روح قبلا این امتحان رو داده بودن و از کلاس رفتن بیرون استاد عزیز هم سه تا سوال سخـــــــــت از من پرسید
منم با موفقیت به هر سه سوال پاسخ دادم و خیال خودمو راحت کردم
اما وقتی با بچه ها از آموزشگاه اومدیم بیرون همه داشتن میگفتن وااااااااااااااای
اینا رو چی کار کنیم 
از هفته ی دیگه باهاشون مصیبتی داریم
فکر کنید دوساعت تو یه کلاس ۵ نفر آدم یه ریز حرف بزنن
حالا باز تو دانشگاه استادا یه وقتایی یه چیزی بهشون میگن ما یه کم دلمون خنک میشه
اما اون جا دیگه استادش هم خیلی صبوره و اصلا به بالا بردن صدا و دعوت کردن سایرین یه سکوت اعتقادی نداره
به خاطر همین هم ما در یک کلام بدبختیم
راستی من وقتایی که میام میبینم
خیلی اینجوری میشم
توت فرنگی با طعم شاه توت....
یکی بود یکی نبود...
...غیر از خدا هیشکی نبود
یه روز...
بفرمایین ادامه مطلب